Το «PAO Success Story» του Γιαννακόπουλου στο μπάσκετ και το «PAO Disaster Story» του ποδοσφαίρου.

Πιο αντιφατικά συναισθήματα δεν θα μπορούσε να ζει φίλαθλος στην Ελλάδα, από τον οπαδό του τριφυλλιού.

Από τη μια το «PAO Success Story» του Γιαννακόπουλου στο μπάσκετ και από την άλλη το «PAO Disaster Story» του ποδοσφαίρου. Όχι του Αλαφούζου, δεν είναι προσωπική του υπόθεση το «ναυάγιο». Φταίνε πολλοί πριν απ’ αυτόν. Οι… Αμπράμοβιτς και λοιπές (άφαντες) παναθηναϊκές δυνάμεις.
Αλλά κι αυτά που γίνονται σήμερα στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό πάσχουν από ποδοσφαιρική λογική. Η φετινή ομάδα δείχνει για επικίνδυνο μείγμα. Πέντε – έξι καλοί παίκτες, άλλοι με ευρωπαϊκές παραστάσεις, άλλοι χωρίς, αλλά τέλος πάντων, μπορούν να αποτελέσουν ένα στοιχειώδη κορμό. Κι από εκεί και μετά το απόλυτο χάος. Η περυσινή ΑΕΚ. Και χειρότερη μάλιστα.
Μια δωδεκάδα από αμούστακα παιδιά. Με ταλέντο, αλλά η φανέλα με το τριφύλλι είναι πολύ βαριά. Πώς θα ταιριάξει ο -αδοκίμαστος- Αναστασίου σε ένα έστω αξιοπρεπές σύνολο αυτό το ετερόκλητο μείγμα που σοφίστηκαν οι νέοι «φωστήρες» του ΠΑΟ, Κύριος οίδε. Αλλά και η Λεωφόρος, που πολλοί ποντάρουν ότι θα τους «ανεβάσει», μπορεί να γυρίσει σε μπούμερανγκ. Να τους καθηλώσει.
Σε εντελώς αντίθετη τροχιά το μπάσκετ. Σου ανοίγει τη διάθεση. Μπορεί κανείς να λέει ό,τι θέλει για τον διάδοχο της οικογένειας, αλλά οι βάσεις για τον «επτάστερο» και τον «οκτάστερο» ήδη μπήκαν. Υπάρχουν αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία, ομόνοια, κυρίως υπάρχει Σ-Χ-Ε-Δ-Ι-Ο. Μπασκετικό σχέδιο. Οι μεταγραφές και οι αποχωρήσεις έγιναν με βάση αυτό το σχέδιο. Οι «τρύπες» που υπήρχαν καλύπτονται η μια μετά την άλλη. Η ομάδα αποκτά υπεροπλία παντού. Σε όλες τις θέσεις.    
Στην Ελλάδα αυτό θα αποδειχτεί σχετικά εύκολα. Το περυσινό «πυροτέχνημα» του λιμανιού θα ξαναεμφανιστεί μετά από 15 χρόνια. Στην Ευρωλίγκα δεν είναι το ίδιο απλά τα πράγματα. Όχι γιατί υπάρχουν η σταθερή σε ψηλό επίπεδο ΤΣΣΚΑ, η έμπειρη Μπαρτσελόνα ή η ενθουσιώδης Ρεάλ. Αλλά γιατί υπάρχουν και ο Μπερτομέου, με τους «γκρίζους» του, που είναι φανερό ότι δεν αντέχουν την ιδέα της ολοκληρωτικής επικυριαρχίας του τριφυλλιού στην Ευρώπη. «Άσε και για τους άλλους κάτι» μοιάζει να μας λένε. Και υπάρχει και η απειλή της εκδίκησης της Ιστορίας: Ο Ζέλικο.